عشق از نگاه کودکان

 

از وقتی مادر بزرگم دچار آرتروز شد دیگه نمی تونست خم بشه و ناخن های پایش رو لاک بزنه . 

       از این به بعد همیشه پدربزرگم این کارو براش انجام میداد، همیشه ،  

                                           حتی وقتی دستای خودش هم آرتروز شد .  این عشق است.

8 ساله

  وقتی کسی شمارا عاشقانه دوست می دارد شیوه ی بیان اسمت در صدای او متفاوت است 

                             و تو می دانی که نامت در لبهای او تا ا بد ایمن است.

6ساله

 عشق یعنی و قتی با کسی بیرون میری بیشتر چیپس خود را به او میدهی

                                                                         بدون اینکه توقع متقابلی داشته باشی.

4ساله

  عشق یعنی آنچه باعث می شود در سخت ترین لحظات لبخند بزنی.

7 ساله

  عشق یعنی وقتی مامان واسه بابا قهوه درست می کند 

                                    و برای اطمینان از خوبی طمعش کمی آن را می نوشد .

7 ساله

  عشق یعنی وقتی به کسی میگویی از لباسش خوشت آمده و

                                                 او  از آن به بعد همیشه همان لباس را می پوشد.

7 ساله

 عشق آن

    زمانی است که مامان بهترین تکه مرغ را برای بابا می گذارد.

5ساله

اگه از من در 4 سالگی می پرسیدن عشق به چه معناست؟ من چی میگفتم ؟

تو8 سالگی چطور ؟ اصلا چیزی داشتم بگم.

الان چی دارم بگم؟ واقعا عشق چیه ؟

کی میتونه ادعا کنه که بیشتر از این بچه ها از عشق فهمیده؟

عشق

تا ابد این سه حرف فقط یه چیز رو در ذهن من تداعی میکنه،

آرزوترین آرزو:

>> حسرت مالکیت نگاهی که تا ابد فقط برای من باشه.<<